AMERICAN HORROR STORY jest serialem grozy emitowanym na kanale FOX.
Do tej pory powstały 3 sezony 4 jest już zaplanowany na grudzień tego roku.
Co t wiele mówić
REWELACJA sami zobaczcie ! :)
Oglądać AHS możecie na zalukaj.tv
Polecam i Pozdrawiam :D
Hmmm... Nie wiem do konca jak mam się wypowiedziec na temat tego filmu.... Szczerze to po oglądnięciu zwiastunu (poniżej) byłam bardzo bardzo ciekawa tego filmu i zaraz gdy pojawił się w sieci zaczęłam go oglądac.
I co ? I byłam bardzo rozczarowana! Cały film - a raczej cała jego akcja i sceny "napięcia" ...... NIE BYŁO TAKICH SCEN !
Horror ? Nie sądze ...
Trailer - dużo zwrotów akcji ciekawa fabuła
Rzeczywistośc - Wszystkie "ciekawe" sceny w fiolmie mieściły się w 2 minutach zwiastunu.
KRÓTKO MÓWIĄC STRATA CZASU
MOJA OCENA : 4/10
Smile.jpg jest obrazkiem mającym wywoływać u oglądających go koszmary i
zmiany w zachowaniu. Mimo tego, iż nie ma na nim rzeczy przerażających,
ludzie, którzy go widzieli, twierdzą, że wywołał u nich paniczny,
chorobliwy wręcz strach. Nie wiadomo skąd się wziął, ani w jakim celu
został stworzony. Przedstawia uśmiechniętego psa w ciemnym pokoju.
Nowsza wersja obrazka, stworzona na fali popularności pierwowzoru,
przedstawia psa innej rasy niż oryginał i jest wykonana w dziwacznej
kolorystyce.
JEŚLI CHCE KTOŚ ZOBACZYĆ TEN ( ORGINALNY ) OBRAZEK TO SOBIE WEJDŹCIE NA GRAFIKE ALE NIE WPATRUJCIE SIĘ W NIEGO ZA DŁUGO!
Kilka miesięcy temu, kuzynka mojej koleżanki (samotna matka) dostała
nowy telefon. Pewnego dnia gdy wróciła po całym dniu ciężkiej pracy do
domu, rozłożyła się na fotelu i relaksowała się przed telewizorem. Swoją
komórkę położyła na biurku koło fotela by nie tracić jej z oczu. Jej
syn który uwielbia wszystkie techniczne nowinki zapytał czy może pobawić
się jej nowym telefonem. Przystała na jego propozycje lecz przestrzegła
go by nie dzwonił do nikogo i żeby nie czytał jej smsów. Około 23.20
kiedy zmęczenie wzięło górę, postanowiła utulić swojego synka przed
snem, sama też chciała już położyć się do łóżka. Udała się do jego
pokoju ale ku jej zdziwieniu nie znalazła go tam, okazało się spał w
najlepsze w jej łóżku trzymając w rączce jej komórkę. Przeglądając
telefon nie zastała żadnych większych zmian poza zmienioną tapetą i
motywem. Jako że jej syn uwielbiał robić zdjęcia postanowiła przejrzeć
też sekcję ze zdjęciami. Usuwała wszystkie po kolei, aż doszła do
ostatniego zdjęcia na karcie... Gdy pierwszy raz je zobaczyła nie mogła
uwierzyć własnym oczom. Zdjęcie przedstawia jej synka śpiącego na łóżku a
nad nim część twarzy nieznanej starszej kobiety, która musiała wykonać
tą fotografie....
Często ludzie opowiadają, że czują się obserwowani bądź kątem oka widzą
jakieś cienie. Niejednokrotnie rejestruje się momenty na zdjęciach, na
których widać sylwetki czarnych bądź szarych ludzkich postaci. Czasami
można także spotkać się z doniesieniami, że czarne sylwetki mają
czerwone oczy,
Slender Man (z ang. smukły mężczyzna) – miejska legenda
traktująca o tajemniczej postaci pojawiającej się niespodziewanie i
budzącej przerażenie wśród dzieci lub ujawniającej się na zdjęciach.
Znany jest również pod pseudonimem Slender.
Opisuje się go jako szczupłą wysoką osobę noszącą czarny lub szary
garnitur. Nosi również białą koszulę z krawatem czerwonym lub czarnym.
Ma nieokreślone rysy twarzy (często przedstawia się go jako człowieka
bez twarzy w ogóle - w miejscu gdzie powinna być twarz, jest po prostu
gładka skóra). Przedstawiany jest jako bardzo chuda i wysoka (2 - 4 m
wzrostu) postać, zdolna do rozciągnięcia swoich kończyn oraz tułowia w
długości niemożliwej dla normalnego człowieka. Gdy wyciąga swoje
ramiona, jego ofiary są wprowadzane w stan przypominający hipnozę,
podczas której podchodzą do tej istoty nie z własnej woli.
Wierzący w Slendermana mówią, iż zamieszkuje on tylko wielkie lasy z
dużą ilością mgły, co sprzyja jego kamuflażowi. Rzekomo porywa on
dzieci, które bez wiedzy i pozwolenia rodziców weszły do lasu. Miałby je
gonić do skutku lub też do momentu, kiedy zawrócą i powiedzą rodzicom,
co zrobiły.
INNI MYŚLĄ ŻE TO TYLKO GŁUPIA , WYMYŚLONA POSTAĆ Z GRY ALE INFORMACJE O
NIM WSKAZUJĄ ŻE ON NAPRAWDĘ ISTNIAŁ I BYŁ CZŁOWIEKIEM KTÓRY SPŁONĄŁ W
BIBLIOTECE Z MAŁYMI DZIEĆMI I TERAZ KRĄŻY I ZBIERA MAŁE DZIECI KTÓRE
WEJDĄ SAME DO LASU.
"Jak zwykle co tydzień razem z moimi znajomymi wybrałem się na lokalną
imprezę, która skończyła się całkiem późno. Wszędzie było ciemno, a
niedaleko był dom mojego kumpla, więc pozwolił mi i paru znajomym u
siebie przenocować. Wszyscy już spali, na nogach byłem tylko ja i kumpel, w
którego domu nocowaliśmy. Kumpel zszedł na chwile z pokoju w którym,
wszyscy spali, aby otworzyć okno w kuchni i wywietrzyć w domu. Ja
zostałem na górze, po chwili usłyszłałem wołanie kumpla, abym zszedł coś
zobaczyć. Zszedłem do kuchni i spytałem się go, czego chciał. Ten
powiedział mi, abym się uciszył i powoli popatrzył przez okno na
opuszczoną część szpitala. Kumpel zobaczył ją pierwszy i oniemiał, gdy
uniosłem głowę w strone okna zobaczyłem w jednej z sal białą postać z
tatuażem na prawym ramieniu, oczami białymi i dookoła czarnymi jakby
przypalonymi, długimi czarnymi przypalonymi włosami, dziurą na czole
jakby po kuli od pistoletu oraz ustami czerwonymi i rozchodzącymi się aż
po polikach, rozciętymi tak, aby symulować ciągły uśmiech. Postać stała
cały czas i patrzyła się w strone mojego kumpla, po czym uśmięchneła
się swoimi pociętymi ustami. Byliśmy w takim szoku że staliśmy jak wryci
przez jakieś pół minuty. Po chwili otrząsnąłem mojego kumpla i
uciekliśmy przestraszeni na góre do reszty, zasneliśmy bez problemu.
Następnego dnia, gdy wszyscy już się rozeszli obydwaj zaczęliśmy
próbować sobie uświadomić, co wczoraj widzieliśmy, pierwsze co nasunęło
nam się na myśl to, to że mieliśmy taki sam sen. Sterylnie czysta sala
szptialna z kobietą czekającą na operacje i lekarz, który stał przed
drzwami idąc na jej operacje i gdy lekarz wchodził (a raczej jego cień
bo nie widzieliśmy go z twarzy) sen się kończył. Następnie zaczeliśmy
szukać jakichkolwiek informacji o takiej postaci w internecie. Jedyne,
co znaleźliśmy to, to zdjęcie:
Zdjęcie oraz strona nosiły nazwe dr.philips.jpg. Postanowiłem że na
ten dzień wystarczy mi wrażeń i wróciłem do domu. W domu korzystając z
komputera to samo zdjęcie wyświetlało mi się co jakiś czas, gdy
korzystałem na internecie z komendy PPM+PPM (która u mnie oznacza
otwieranie ostatniej strony z jakiej korzystałem) co było bardzo dziwne
ponieważ, na moim komputerze jeszcze ani razu nie wchodziłem na strone z
tym zdjęciem. Nieźle się wtedy przestraszyłem jednak postanowiłem
poszukać jeszcze więcej zdjęć tej białej postaci. Nie znalazłem
kompletnie nic, więc postanowiłem poszukać jakiś informacji wpisując
dr.Philips na Torze (ponieważ, wpisywanie na google cały czas powodowało
"error 440") i znalazłem.
Były to akta sprzed 10 lat ze szpitala, który znajduje się
naprzeciwko domu mojego kolegi. Były tam informacje o policyjnej
interwentcji podczas ostatniej operacji w tym szpitalu. Była ona
przeprowadzona przez dr.Philipsa, jednego z lekarzy. Miał kobiece brwi i
rzęsy i był głównie podobny do matki. Nie wyróżniał się niczym jedynie
długimi czarnymi włosami, dziwnym tatuażem na prawym ramieniu i tym, że
nadto interesował się okultyzmem i nosił pentagram na szyji. Jednak
zawsze zapewniał, że to tylko breloczek jego ulubionego zespołu. Pewnego
dnia cały szpital kończył prace o godz. 01:00 i jedyny został tam
dr.Philips, który miał przeprowadzić operacje na pewnej kobiecie w
ciąży. Na miejsce została wezwana policja z powodu dziwnych odgłosów
słyszanych przez jakiegoś przechodnia. Gdy policjanci wkroczyli doznali
szoku zobaczyli dr.Philipsa jedzącego wnętrzności kobiety na której miał
przeprowadzić operacje. Oczy miał białe jakby martwe dookoła przypalone
jakby przez zapalniczke, a ręce całe we krwi z jednym uciętym palcem.
Gdy zobaczył policjantów nie przestawał zjadać jej jelit tak jakby był
opętany, jeden z policjantów wymierzył mu strzał w głowę jednak
dr.Philips nie przestawał.
Wtedy udało mu się zrobić to zdjęcie:
Dopiero po 4 następnych seriach z pistoletu, dr.Philips uśmiechnął
się i pokazał swoje "nie ludzkie" zęby długie i ostre jak u zwierzęcia i
wyskoczył na pierwszego policjanta, który go widział i do niego
strzelał, błyskawicznie zatopił w jego szyji swoje zęby. Po czym
wyskoczył przez okno i nikt go już nigdy nie widział. Szpital próbowano
już odbudowywać jednak zawsze przynajmniej 1 osoba gineła w tajemniczych
okolicznościach i zawsze jej współpracownicy wspominali o tym, że
zobaczyła jakąś dziwną postać jako pierwsza.
Wtedy wyskoczył mi jeszcze raz obraz z dr.Philipsem.
Przestraszony, postanowiłem skontaktować się z kumplem jednak nie
odbierał, gdy przyszedłem do jego domu. Otworzyli mi jego rodzice, byli
cali zapałakani jedyne, co mi powiedzieli to, że ich syn zginął tego
wieczoru wracając do domu, został ugryziony w szyję przez jakąś postać,
która uciekła zanim policja zdążyła do niej wystrzelić."
ZJAWISKO #3 (? człowiek który już nie żyje warto o tym wspomniec)
Jeffrey Dahmer Jeffrey Lionel Dahmer (ur. 21 maja 1960 zm. 28 listopada 1994) - jeden z najsłynniejszych amerykańskich seryjnych morderców. Znany jako Wiertniczy z Milwaukee.
CO TO MA DO CZEGOŚ PARANOLMALNEGO ?
JEFFREY BYŁ KANIBALEM
Zwłoki ofiary poćwiartował i przez cały następny dzień, pod schodami swego domu, oddzielał tkankę
od kości. Wnętrzności i skórę zapakował do czarnych, grubych worków na
śmieci, które wywiózł na wysypisko, a kości pokroił na malutkie
kawałeczki i porozrzucał w pobliskim lesie.
"Zaczerpnięte z lokalnej gazety: NIEZNANY ZŁOWIESZCZY MORDERCA DALEJ
NA WOLNOŚCI. Po tygodniach zabijania tajemniczy morderca dalej nie
został złapany, lecz znaleziono młodego chłopca który twierdzi, że
przeżył atak zabójcy odważnie opowiada swoją historię.
"Miałem zły sen i obudziłem się w środku nocy" mówi chłopiec
"Zauważyłem, że z pewnego powodu okno było otwarte, a pamiętam, że je
zamykałem zanim położyłem się spać, więc wstałem z łóżka, aby je zamknąć
po raz drugi. Gdy "wdrapałem" się na łóżko i starałem się zasnąć. To
właśnie wtedy ogarnęło mnie uczucie, że ktoś na mnie patrzy. Otworzyłem
oczy i prawie wyskoczyłem z łóżka. Tam, w małym strumieniu światła
pomiędzy zasłonami zauważyłem parę oczu. To nie były zwykłe oczy. Te
oczy były mroczne, złowieszcze. Pomyślcie, jak bardzo byłem przerażony.
Ale wtedy zobaczyłem jego usta. Długi, okropny uśmiech sprawił, że
wszystkie włosy stanęły mi dęba. Po chwili, która dla mnie trwała
wieczność powiedział to. Prosta fraza, ale tylko szalony człowiek mógłby
coś takiego powiedzieć.
Powiedział "Idź spać". Wydarłem się, przez to bardzo szybko
podbiegł do mnie, wyciągnął nóż i wycelował go w serce wskakując na moje
łóżko. Starałem się walczyć, kopałem, biłem, starałem się obracać aby
zdjąć go ze mnie, ale to nie skutkowało. Po chwili wbiegł do pokoju mój
ojciec
ze swoją strzelbą. wycelował w niego, i prawie go miał, gdyby nie
to, że zanim mój ojciec pociągnął za spust, mężczyzna obrócił się
unikając strzału. Mężczyzna rzucił w ramię mojego ojca nóż, więc
mimowolnie upuścił strzelbę. Ten mężczyzna wykończyłby mojego ojca,
gdyby nie to, że sąsiedzi zaalarmowali policję.
Policja zaparkowała pod domem, i wbiegła do niego rozwalając
drzwi. Mężczyzna odwrócił się i pobiegł korytarzem. Usłyszałem trzask,
jakby rozbijanego szkła. Wybiegłem z pokoju, i zobaczyłem, że z tylnej
strony domu jest rozbita szyba. Szybko wyjrzałem przez okno, a właściwie
jego ramę i ujrzałem jego znikającego we mgle."
Ludzie
nie zdając sobie sprawy , że Jeff The Killer jest postacią autentyczną (
był to morderca - potwierdzone ) tworzą z nim gry filmy i inne durne
dostarczające rozrywki rzeczy.
PRAWDOPODOBNIE był to człowiek
który cierpiał na bezsennośc i z zemsty zaczął wchodzic przez okna do
ludzkich domów i zabijac . Za każdym razem gdy fiara budziła się ze snu
mówił " IDŹ SPAĆ" po czym zabijam nożem ofiarę.
Latem
2003 roku, wydarzenia w północno – wschodniej części Stanów
Zjednoczonych z udziałem dziwnej,podobnej do człowieka kreatury,
wywołały krótkotrwałe zainteresowanie
lokalnych mediów, zanim sprawa została zapomniana. Kiedy w tajemniczych
okolicznościach zostały usunięte różnego rodzaju konta internetowe
związane z tymi zdarzeniami, większość informacji została bezpowrotnie
utracona. Samozwańczy świadkowie, głównie z wiejskich obszarów stanu
Nowy Jork, opowiadali historie o tajemniczych spotkaniach z istotą
niewiadomego pochodzenia. Ich odczucia wahały się od skrajnie
traumatycznych wrażeń strachu i dyskomfortu, po prawie dziecinnie
figlarne oraz osobliwe. We wczesnych miesiącach 2006 roku, dzięki
współpracy, udało się zgromadzić prawie dwa tuziny dokumentów datowanych
od XII wieku po teraźniejszość, obejmujące
cztery kontynenty. W prawie wszystkich przypadkach historie były
identyczne. Byłem w kontakcie z grupą zbierającą informacje i udało mi
się zdobyć kilka fragmentów książki, którą zamierzali wydać.
Notatka samobójcy : 1964 „Teraz, kiedy już przygotowuję się do
odebrania sobie życia, czuję, że koniecznie muszę złagodzić wszelkie
poczucie winy oraz bólu, które wywołuję swoim czynem. Nie jest to wasza
wina, ani nikogo innego, niż Jego. Pewnego razu obudziłam się i po
prostu czułam jego obecność. Innego dnia obudziłam się i ujrzałam jego
kształt. Kiedy obudziłam się następnym razem, słyszałam jego głos i
spojrzałam w jego oczy. Nie potrafię już spać bez obawy, co przeżyję
następnym razem, kiedy otworzę oczy. Nie mogę więcej się budzić.
Żegnajcie.” W tym samym drewnianym pudełku zostały znalezione dwie puste
koperty zaadresowane do Rose i Williama oraz jeden osobisty list bez
koperty: „Droga Linnie, Modliłam się za Ciebie. Mówił Twoje imię.”
Notatka w dzienniku (przetłumaczona z języka hiszpańskiego) :
1880 „Przeżyłem największy terror. Przeżyłem największy terror.
Przeżyłem największy terror. Widzę jego oczy, kiedy zamykam moje. Są
puste. Czarne. Zobaczyły mnie i przeszyły. Jego wilgotna ręka… Nie mogę
spać. (niezrozumiały tekst).”
Dziennik pokładowy : 1691 „Przyszedł do mnie w śnie. Poczułem coś
w łóżku przy moich stopach. Zabrał wszystko. Musieliśmy wrócić do
Anglii. Nie powinniśmy byli wracać tu na żądanie Rake’a.”
Świadek : 2006 „Trzy lata temu, 4 lipca, właśnie wróciłam z
rodziną z wycieczki do wodospadu Niagara. Wszyscy byliśmy wyczerpani po
wielogodzinnej podróży, więc wraz z mężem położyliśmy dzieci do łóżek i
powiedzieliśmy im, że powinny spać. Około czwartej w nocy obudziłam się
myśląc, że mąż wstał i poszedł do ubikacji. Skorzystałam z jego
nieobecności i przeciągnęłam kołdrę na swoją stronę, ale tylko go
obudziłam. Przeprosiłam go więc i powiedziałam, że wydawało mi się, że
go nie ma. Kiedy się odwrócił, aby spojrzeć mi w twarz, dyszał i
podciągnął swoje nogi tak szybko, że o mały włos nie zrzucił mnie z
łóżka. Później mnie chwycił za ramię i nic już nie mówił. Kiedy moje
oczy przyzwyczaiły się już do ciemności, udało mi się zobaczyć, co
wywołało tę dziwną reakcję. W łóżku przy moich stopach siedział jakiś
goły mężczyzna, albo duży bezwłosy pies, ewentualnie coś w tym rodzaju.
Miał twarz odwróconą od nas. Jego pozycja była nienaturalna i
niepokojąca, jakby właśnie został potrącony przez samochód lub też coś
podobnego. Z jakiegoś powodu nie byłam nim specjalnie przerażona. Raczej
obawiałam się o jego zdrowie… Założyłam więc w tym momencie, że
powinniśmy mu pomóc. Mój mąż, siedzący w pozycji embrionalnej, wpatrywał
się w swoje ręce i nogi, czasem tylko odrywał od nich wzrok i zerkał na
mnie lub na kreaturę. W nagłym zrywie potwór zaczął się dziwnie
poruszać, uderzał rękami powietrze ,a następnie przypełznął brzegiem
łóżka do mojego męża, aż znalazł się niecałą stopę od niego. Trwał tak w
całkowitej ciszy przez pół minuty (być może było to tylko 5 sekund, a
tylko tak się wydawało) wpatrując się w twarz mojego męża. Potwór
położył dłoń na jego kolanie i szybko uciekł na korytarz, a stamtąd w
kierunku sypialni naszych dzieci. Krzyknęłam głośno i podbiegłam do
włącznika światła. Miałam nadzieję, że w ten sposób go zatrzymam i
powstrzymam przed skrzywdzeniem dzieci. Gdy znalazłam się na korytarzu,
światło z naszej sypialni pomogło mi zobaczyć, jak kuca i garbi się
jakieś dwadzieścia stóp ode mnie. Odwrócił się i spojrzał na mnie. Cały
był pokryty krwią. Włączyłam światło i ujrzałam moją córkę, Clarę.
Potwór zbiegł po schodach, a ja wraz z mężem spieszyliśmy się, by pomóc
córce. Była mocno zraniona i powiedziała ostatnie już słowa w swoim
krótkim życiu: „To jest Rake.” Mój mąż wjechał do jeziora, ponieważ
spieszył się, by dowieźć córkę do szpitala. Nie przeżył. W naszym małym
miasteczku wszelkie informacje i plotki roznoszą się z prędkością
światła. Najpierw chciała pomóc policja, lokalna prasa również się tym
zainteresowała. Jednak moja historia nigdy nie została zbadana, ani
opublikowana. Przez kilka miesięcy wraz z synem Justinem mieszkaliśmy w
hotelu w pobliżu domu moich rodziców. Gdy już zdecydowaliśmy się wrócić,
zaczęłam szukać odpowiedzi na wszystkie te tajemnicze pytania. W
pobliskiej miejscowości znalazłam mężczyzne, który przeżył prawie to
samo co ja. Skontaktowałam się z nim i zaczęliśmy wymieniać się
wrażeniami. Wiedział o dwóch innych osobach w stanie Nowy Jork, które
również widziały stwora zwanego „Rake.” Polowanie na informacje w
Internecie i pisanie listów w celu uzyskania niewielkiej kolekcji kont
internetowych, które mogły dotyczyć tajemniczej kreatury, zajęło całej
naszej czwórce dobre dwa lata. Żadne z nich nie dawało jednak żadnych
szczegółów, historii, czy informacji. W jednym z dzienników znalazła się
notka dotycząca potwora, zajmująca trzy strony, jednak więcej wzmianek
już nie było. Jeden z dzienników pokładowych nie mówił nić o samym
spotkaniu, natomiast wspominał, że załoga została przez potwora zmuszona
do powrotu. Był to ostatni wpis w tym dzienniku…Wiele było natomiast
takich przypadków, że jedno spotkanie z tą istotą było początkiem całej
serii spotkań z tą samą osobą. Wiele osób wspominało, że potwór do nich
mówił. W tej grupie była moja córeczka. To doprowadziło nas do myśli, że
być może Rake odwiedzał nas już wcześniej, jeszcze przed pierwszym
spotkaniem. Zainstalowałam więc sobie magnetofon cyfrowy w pobliżu łóżka
i włączałam go na noc przez dwa tygodnie, aby wszystko rejestrował.
Żmudną pracą było wsłuchiwanie się w odgłosy przewracania się w łóżku
każdego dnia po przebudzeniu. Pod koniec drugiego tygodnia byłam już
przyzwyczajona do rozmytych dźwięków własnego snu, więc dawałam
ośmiokrotne przyspieszenie. Nadal jednak zajmowało to godzinę.
Pierwszego dnia trzeciego tygodnia zdawało mi się, że wśród zwyczajnych
dźwięków wyłapałam coś innego. Odszukałam ten moment i usłyszałam
przenikliwy głos. To był Rake! Nie byłam w stanie słuchać tego fragmentu
na tyle długo, abym mogła chociaż zacząć zapisywać, co mówi. Nie
chciałam też, aby ktoś inny tego słuchał. Jedyna rzecz, której byłam
pewna, to że słyszałam to już wcześniej. Zdawało mi się, że było to
wtedy, gdy potwór podchodził do mojego męża w tamten pamiętny dzień.
Właściwie, nie pamiętam, abym wtedy cokolwiek słyszała, ale nagrany
szept sprawiał, że dokładnie przypominałam sobie ten moment. Wyobrażałam
sobie, co musiała wtedy czuć i myśleć moja córka. Sprawiało to, że
byłam przygnębiona. Nie widziałam Rake’a odkąd zniszczył moje życie.
Wiedziałam jednak, że bywał w mojej sypialni, gdy spałam, jeszcze długo
po tamtym dniu. Wiem i boję się, że kiedyś przyjdzie taki dzień, że
obudzę się i będę musiała spojrzeć mu w twarz.”
JUŻ WIECIE KIM ON JEST JAK WYGLĄDA CO SIĘ CZUJE GDY SIĘ GO SPOTKA
Jest 100 procentowe potwiierdzenie że coś takiego istnieje
Szczerze to po oglądnięciu zwiastunu (poniżej) byłam bardzo bardzo ciekawa tego filmu i zaraz gdy pojawił się w sieci zaczęłam go oglądac.
Zwłoki ofiary poćwiartował i przez cały następny dzień, pod schodami swego domu, oddzielał tkankę
od kości. Wnętrzności i skórę zapakował do czarnych, grubych worków na
śmieci, które wywiózł na wysypisko, a kości pokroił na malutkie
kawałeczki i porozrzucał w pobliskim lesie.
